بدون عنوان

آدم با نوزاد احساس خاصی دارد. یک جور حالت آرامش مثل وقتی که میروی مشهد یا امامزاده یا این جور جاها..

ملکوت خاصی دارند

بالاها را می پایند

دستشان چیز زمینی نمیگیرد

قلبشان بی صبرانه می تپد

اگر بی قرارند بی قرار امامشانند

هرکسی باشد پیش این طور حالاتی آرام میشود..

انگار کنار فطرتتی. فطرتی که مدتهاست نیست..

این روزها سوره شمس زیادتر یادم را زنده میکند..

سوره فطرت و عقل و امام...