خاطرات عید من تا امروز

این روزها بیشتر از همیشه تکان می خورم

گفته اند حوصله ندارم زیاد بیدار باشم. بیشتر اوقات خوابیده ام. اما خب ظاهرا خوابیده هم کلی ورجه وورجه دارم.

دیگر آنکه کمتر مادرم را اذیت می کنم. به جز کمردردهای جزئی و گاهی تیرکشیدن هایی که امانش را می برد، کار دیگری باهاش ندارم

این روزها که عید است و سال نو شده برای من فرقی ندارد. من فقط احساس می کنم که تنفس مادرم بهتر شده! اما گذشته از این مادرم گفته که فاطمیه است. و ماجرای فاطمیه را برایم تعریف کرده

تازه بابا، مامان و من را برد به بیت رهبری. کلی هم خوش گذشت. سال تحویل را هم رفتیم حرم شاه عبدالعظیم ع. آنجا با محمد صادق و خاله و شوهر خاله ام بودیم.

دلم برای مامان جونِ بابا هم تنگ شده. من دوست داشتم وقتی به این دنیا می آیم او را ببینم. او چند روز قبل از عید رفت پیش حضرت فاطمه. فکر او هم فاطمیه را خیلی دوست داشته...

تازه یک چند روزی هم رفتیم همدان مسافرت. کلی بارون و برف دیدیم و هوای تازه و کلی فامیلهای هیجان انگیز! 

تازه بابایی باهام برف بازی هم کرد. من همه اش جاخالی دادم! 

خاله جانم هم رفت به کربلا. دوست دارم محمد صادق را ببینم و برایم از کربلا تعریف کند.

راستی خاله نسترن اسمی را که به دلش افتاده بود به مامانم گفت. مامان منتظره در اولین فرضت مفصلش را از خاله بشنود...مفصل به دل افتادن را...

این روز ها خوب بودم. یک چیز دیگر هم این که دیگر می توانید تکون های من رو به وضوح ببینید!

این روزها... خدا را شکر خیلی خوب بوده است. خدا کنه مامان بعد از عید که میره دکتر از اوضاع من راضی باشن. و به همه ثابت بشه که من 7 ماه تموم یه آدم خیلی خوب و درست و حسابی بودم. و خدا دوستم داشته باشه و امام زمان به بودنم افتخار کنه.

همین دیگه خاطره دیگه ای به ذهنم -یعنی به ذهن مامانم - نمیرسه!.